شبم از بی ستارگی ، شب گور /
در دلم پرتو ستاره ی دور /
آذرخشم گهی نشانه گرفت /
كه تگرگم به تازیانه گرفت /
بر سرم آشیانه بست كلاغ /
آسمان تیره گشت چون پر زاغ /
مرغ شب خوان كه با دلم می خواند /
رفت و این آشیانه خالی ماند /
آهوان گم شدند در شب دشت /
آه از آن رفتگان بی برگشت
شب ,كه ,آشیانه ,دلم ,رفتگان ,بی ,از آن ,آن رفتگان ,آه از ,می خواند ,دلم می
درباره این سایت